Oyun terapisi, oyun ve oyuncaklar aracılığıyla çocukların ihtiyaçlarını, duygu ve düşüncelerini oyunla ifade etmelerine yoğunlaşan bir terapi çeşididir. Çocukların bilişsel ve sosyal becerilerini kullanılan oyuncaklar ve materyaller ile ortaya koymalarını amaçlar.
Terapist; çocuğun ortaya koyduğu oyun dünyasına onunla girerek, yaşadığı olayı anlamaya çalışması, baş etme becerilerini geliştirmesi ve olumlu benlik algısını geliştirmesine yardımcı olarak çocuğun oyun dilini konuşur. Oyun terapisi ortalama 2-12 yaş arası çocuklar için kullanılan bir terapi yöntemidir. Çocuğun ihtiyacına göre terapi süreci değişkenlik göstermektedir.
Oyun terapisi ile çocukların duygusal, davranışsal, ilişkisel zorlukları üzerinde çalışılabilir. Oyun terapisi sürecinde ailenin iş birliği oldukça önem taşımaktadır. Çocuğun terapisi sadece çocuğun terapisi değildir. Ailelerin bu bilgiyi zihinlerinde tutarak ve bu sorumluluğu almaya hazır bir şekilde gelmesi terapi sürecinin verimliliğini olumlu şekilde etkileyecektir.
Oyun terapisinin iyileştirici olabileceği bazı alanlar:
- Yoğun yaşanan korku, fobi, kaygı
- Boşanma, ölüm, hastalık, ameliyat, doğal afet, tıbbi müdahaleler gibi travmatik öyküler
- Tırnak yeme, alt ıslatma, dışkı-idrar tutma/bırakma
- Parmak emme, mastürbasyon
- Özgüven, içe kapanıklılık
- Ebeveyn – çocuk ilişkisinde yaşanan ilişkisel zorluklar
- Bağlanma zorlukları
- Sınır koyma ve kurallar koyma konusunda yaşanan sıkıntılar
- Okula uyum, okul içi problemler
- Sosyal ilişkilerde yaşanan zorluklar
- Kardeş kıskançlığı, kazanma-kaybetmede yaşanan zorluklar
- Yalan söyleme, çalma
- Öfke problemleri, regülasyon problemleri
Destekleyici olabileceği bazı alanlar:
- Dikkat eksikliği, hiperaktivite bozukluğu, dürtüsellik
- Tik bozuklukları
- Gelişimsel problemler
- Otizm